If I could not be there

ผมมีโอกาสได้ดูซีรีส์เรื่อง “แปลรักฉันด้วยใจเธอ” ต้องบอกเลยว่าซีรีส์เรื่องนี้ควรค่าแก่รางวัลยอดเยี่ยมในหลายๆสาขา ที่ชอบมากๆคือบทที่เข้าใจ ในที่นี้คือบุคลิกและการแสดงออกมีความเรียลแบบถอดแบบจากชีวิตจริง

ต้องบอกเลยว่าเกย์ในสายตาของทุกคนยังมีความหลากหลายและสามารถพูดตรงนี้ได้เลยว่าการเปิดใจยอมรับ ความเข้าใจ ท้ายที่สุดก็ไม่เข้าใจอยู่ดี

ฉากที่โอ้เอ๋วร้องไห้ และถามพ่อกับแม่ว่า “ภูมิใจในตัวลูกไหม” มันสะท้อนเข้ามาในหัวของผม เพราะตั้งแต่รู้จักตัวตนของตัวเอง ผมก็พยายามเสมอในทุกวิถีทางที่จะทำให้สังคมยอมรับ ทั้งที่อาจจะคิดไปเองว่าเขาจะไม่ยอมรับในตัวเรา เพราะฉะนั้นมีเพียงหนทางเดียวที่ครอบครัวจะยอมรับและอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุขนั่นก็คือผมจะต้องประสบความสำเร็จให้ได้

แต่จนแล้วจนเล่า ผมก็ยังเป็นคนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง เราคงต้องพยายามมากขึ้นสินะ

...จบแล้วล่ะ แค่อยากระบาย